sábado, 5 de octubre de 2019

#juntos#cosasquepasan#coplasdelasoledad#sinsoledad#partida#vida#amor#tablero#vida#te#quiero#jaque#poemadeamor#poemasdeamor#palabrasdeamor#paraulesdamor#jaque#love#allyouneedthislove

COPLAS DE LA SOLEDAD XXXIX

Tenc la fortuna de compartir la meva vida amb la persona més especial del món.
Ella és  la millor companya, amiga, amant, consellera, el meu suport en els mals moments i qui riu amb jo en els bons.
Diuen que és difícil trobar la teva ánima bessona però jo si l'he trobat, jo si tenc la sort de poder gaudir-ne cada dia.
Fa 7 anys i mig que vam començar una aventura junts i hem escrit ja moltes pàgines junts i encara ens queden molts de capítols per escriure.
T estim. *** Tengo la fortuna de compartir mi vida con la persona más especial del mundo. Ella es la mejor compañera, amiga, amante, consejera, mi apoyo en los malos momentos y quien río con yo en los buenos. Dicen que es difícil encontrar tu alma gemela pero yo si lo he encontrado, yo si tengo la suerte de poder disfrutar cada día. Hace 7 años y medio que empezamos una aventura juntos y hemos escrito ya muchas páginas juntos y todavía nos quedan muchos capítulos por escribir. T estim

Me he venido arriba

#cosesquepassen#coplasdelasoledad#poesia#aprendizdeescritor#arriba#progres#caducados#versoslibres#espejo#arrugas#acné#tempusfugit#nevado

COPLAS DE LA SOLEDAD XXIX

ME HE VENIDO ARRIBA

Me he venido arriba
Vi mi imagen en un espejo.
Primavera de invierno en noviembre
vibraciones, sueños, buenos consejos.

Hipocresía a más de treinta grados
regada de progres caducados.
Interminable noche de mayo nevado.

Viviendo en u  pueblo,
que quería ser Ciudad
dieciocho cumpleaños
minoría de edad.

Nos dan las 5.45
noche de secano.
Gente en el suelo
graffiti infinito
dia de paro.

Falso asueto,
miro al espejo, cada dia
más viejo.
Que anciano te has vuelto.

Entre las fotografías
sobresalen mis arrugas
mis heridas de guerra
mis canas, mi calva, mi tripa,
y mi soledad.

Pero miro al espejo
y veo mis años.
Y te veo a tí, tan joven
vital, enérgica
potente, con acné
y tu pelo eterno.

Que me vengo arriba,
taconazo infinito
años reflejo
y cuerpo de delito.

Me vine arriba
Vi mi imagen en un espejo.
Verano de otoño en enero
nervios, realidad, cumpliendo proyectos.

Mi mejor grupo



COPLAS DE LA SOLEDAD XXXIII

MI MEJOR GRUPO

¿Quién dijo que segundas partes nunca fueron buenas? Segundas e incluso terceras.

Yo volví...
y parecía que el tiempo,
se hubiera detenido.

Todo seguía igual
aunque todos fuerais ya diferentes.
Fuerais ya adolescentes.

En mi mente parecía que pitucolandia,
nunca hubiera existido,
Primavera en setiembre después
de un invierno demasiado largo.

Después de mi tormenta,
de repente, vosotros, otra vez.
Mi guardia pretoriana.
Peripateticos con fichajes nuevos,
Un buen equipo titular.

Yo soy un Kaos, lo se, y me gusta
pero remando con vosotros mi Kaos,
ha sido mejor,
quizás menos caotico,
todo más en su sitio.

Alineación de lujo,
dream team de clase
en cada clase.

En la retaguardia Marina y Mariana
Maria y Karen que aunque a veces hablen,
Nunca dicen nada.
Flanqueadas por carrileros  que saben rematar la justa jugada Pau en la izquierda Noelia por las banda.

El centro del campo es siempre una fiesta, trabajar lo justo, Toni, Joan y Lluis
siempre ríen mucho.

Cada equipo tiene su filósofo, nosotros tenemos a Pol, no te despistes no te metan un Gol.

Linea de 3/4 Petrus Josep y Duna no se si están en clase o más bien en la luna.

Álvaro y Abril suelen ser responsables
juegan al regate
lo que no les quita de hacer algún disparate.

Aida y Jordi nunca sabes por donde saldrán ,momento oportuno en cada jugada aunque una se entere de todo y el otro nunca se entere de nada.

En la delantera, en las trincheras del campo dos tridentes, uno de tres y el otro de cuatro.

Tridente de tres puntas, atento a la jugada y atento al balón Xavi, Toni y Aarón.

Y cerrando mi escuadra están mi
dolor de cabeza, Marta y Carla
Ana y Blanca, mis cuatro Turquesas

Hemos tenido de todo, no me puedo quejar, mi guardia pretoriana,
mis turquesas,
calvicies incipientes,
espejito, espejito mágico,
hablad más bajo,
no habléis ,
¡¡¡OS QUEREIS CALLAR!!!
Freikys, oraciones subordinadas y creppes con chocolate y croasanes sin.

Desde las trincheras de setiembre
al calor de verano.
Todo pasó en un suspiro.

Todo fue muy lento, pero todo me pasó muy rápido.

Soys gente de diez
y aunque alguno no llegue al cinco
y aunque tenga pelusilla
y aunque el espejito
no sea mágico
y la pizza no sea de hamburguesa
y aunque el ser superior
no de su visto bueno,
Yo os voyechar de menos.

Es cierto, os echare de menos y eso que  algún dia os eche de más.

Seréis lo que queráis
lo se.
seréis grandes.
No perdáis el tiempo
que pasa tan rápido que ya paso
y no os distéis ni cuenta
ayer era navidad
hoy ya es verano
mañana os comerieis las uvas
y pasado ...

Yo que soy demasiado mayor para ser joven
y creo que demasiado joven para ser mayor
A veces no soy como los otros,
a veces ni pareces profesor.

Pero hay una cosa que si que la se,
que mañana a las 8 ya no estaréis y yo tampoco.

Y mi recuerdo se desvanecerá antes de lo que creéis pero el tiempo que dure habrá valido la pena.

Yo no tengo intención de olvidarme de vosotros...
No lo haré.

Tic TAC bom

#tic#tac#coplasdelasoledad#poesia#aprendizdeescritor#versoslibres#boom#muerte#boom#soledad#poemarios#versoslibres#Ruben#Gonzalo#Luis#Vega#JhonWayne#GariCooper#Sancho#Quijote#DonQijote#Sancho#SanchoPanza

COPLAS DE LA SOLEDAD XX

TIC TAC BOOM

Enterrado por ideas
sepultado por pensamientos,
esclavo del sintagma nominal
va explotando mi cabeza.

Sobrevivo a la tiranía de los siglos,
de las metáforas y sinestesias
de hexámetros dáctilicos y
de un pie quebrado
que me patea sin piedad.

Tic, TaC, BOOM

Camino de la mano de Gonzalo
paso los días con Don Luis,
el señor de la Vega
y el bueno de Rubén.

Y aunque no es mala compañía
la rutina ya no me deja ni ser,
Y si ser o no ser era la cuestión
Yo ya no razono y mi lógica
se esfumó.

Mi cabeza no da a basto
y yo solo no me basto.
Voy a explotar
a estallar

Tic, TaC, BOOM

Un Gary Cooper
solo ante el peligro,
Un Quijote sin su Sancho.
Un John Wayne si su caballo.

Yo solo ante mi destino.
Él, yo y mi soledad.

Un todo o nada,
un cara o cruz,
sin comodines.
Un As en la manga

Mi As en mi manga.

Tic, TaC, BOOM
COPLAS DE LA SOLEDAD XXXIV
LA OFRENDA ¿Dónde estoy?, ¿Qué sucede?,
huele a azufre,
No me atrevo a abrir mis ojos,
no sé si ya he recuperado la consciencia o esto es un sueño, yo solo con mi soledad.
¿Los abro?
no se de que tendría que tener miedo.
Poco a poco veo luz, estoy tumbado.

Tengo frío,
es por la losa de piedra en la que yazco.
No me muevo.
De pronto gente  me rodea.
Hay un grupo de seis chamanes.

Visten  plumajes,
llevan el cuerpo tatuado,
Dibujan círculos extraños con las dagas que tienen entre las manos. Tengo miedo -¡¡Abyssus abyssum invocat!! ¿Qué dicen?¿Qué hacen?
Estoy en una piedra de sacrificios humanos.... ¡¡Y soy yo la ofrenda!!

EL POBRE CERDITO



COPLAS DE LA SOLEDAD XXXVI

EL POBRE CERDITO

La matanza del cerdo
pobre animal.
Rezadle un Credo
punto y final.

Grotesca condena
celebrando su muerte.
Atado a cadenas
destino sin suerte.

Coronando el mástil
de la vela mayor.
El pobre cerdito
gruñe su penitencia.

Dolor y agonía
jucio final.
Firmó su sentencia
el pobre animal.

Culpable de ser
el pobre cerdito.
irreverente
y grave delito.

Ser el pobre cerdito
Y cállate la boca
tu no eres la estrella.
Es mi momento,
y tú una comparsa.

Ya no eres un cerdo
solamente eres carne.
Tu muerte
mi fiesta.

Que larga será la noche
sabes cuando empieza
nunca cuando acaba.

Su único delito
ser el pobre cerdito.


COPLAS DE LA SOLEDAD XIX

PÁLIDO JINETE

Y miré fijamente a los ojos a un corcel negro y alado cuyo nombre era Muerte y su pálido jinete era la Soledad ...o y alado cuyo nombre era Muerte y su pálido jinete era la Soledad ...